Beyin üzerinde etkileri

SAHAJA YOGA’NIN BEYIN FAALIYETLERI ÜZERINDEKI ETKILERI

Elektro fiziksel çalışmalar (EEG), kafa derisi yüzeyi üzerindeki nöron gruplarından elektrik faaliyetini ölçer. Uzun süreden beri Sahaja Yoga yapan kişilerle (11) kısa dönemli Sahaja Yoga pratisyenlerinin (16) beyin faaliyetlerini kıyaslayan EEG çalışmaları, Meditasyon yapanlar tarafından tecrübe edilen öznel düşüncesiz farkındalık duyguları ve mutluluğa tekabül eden spesifik beyin faaliyetlerini bulgulamıştır (Aftanas ve Golocheikine, 2001, 2002, 2000). EEG ölçümlerinde uzun dönemli meditasyon yapanlar, sol ön bölgede özellikle belirgin düşük bant frekansında EEG teta ve alfa faaliyetlerinde daha fazla güç göstermişlerdir.
Düşüncesiz farkındalık ve mutlulukla ilgili beyin faaliyeti
Meditasyon sırasında, uzun dönemli meditasyon yapanlar daha az zihinsel faaliyet gösterirler; örneğin öznel derecelendirmeye göre daha az düşünce (IV) ve daha fazla mutluluk hissi (VI).
EEG ölçümlerinde uzun dönemli meditasyon yapanlar, sol ön bölgede özellikle belirgin düşük bant frekansında EEG teta ve alfa faaliyetinde daha fazla güç göstermişlerdir. Ön ve orta beyin bölgesindeki teta faaliyetleriyle beyinsel faaliyetlerin yoğunluğu arasında negatif bir ilişki bulunmaktadır ki bu durum daha az iç diyalogun daha fazla faaliyetle ilgili olduğunu ortaya koymaktadır. Ön teta faaliyetinin, limbik ile ön sigulat ve prefrontal korteks gibi ön bölgelerden kaynaklandığı düşünülmektedir; duygulanma süreci ve sürekli dikkat gibi hem hissi hem de dikkat durumlarında artış gösterildiği görülmüştür.

 
Mutluluk hissinin yoğunluğuyla sol ön bölgedeki teta faaliyeti arasında pozitif bir ilişki bulunmaktadır. Bu ise sol ön lobun pozitif duygularda, sağ ön lobun ise negatif duygularda oynadığı rolün bir kanıtıdır.


Aynı bölgelerdeki alfa güç aralığında da artan bir faaliyet bulunmaktaydı ki beynin zihinsel çabaya ve dış dikkate aracılık eden bölgesinde bir düşüşün olması beklenir. Farklı geleneklerde Meditasyon yapan kişilerin alfa faaliyetinde artan bir aktivasyon gözlemlenmiş ve bunun düşük endişe seviyesiyle ilişkisi bulgulanmıştır.


Yüksel ön paryetal teta aktivasyonuna ilaveten yazarlar, ön paryetal teta bantları arasında yüksek bağlantılar da bulgulamışlardır; ki bu durum dikkatle ilişkili ağların uygulamasını ortaya koyar.


Kaotik boyutsal karışıklıktaki bir düşüşün, fonksiyonla ilgili olmayan süreçlerin inhibisyonu izlenimi verdiği gözlenmiştir.
Beraberce ele alındığında bulgular, Meditasyon sırasında düşen zihinsel faaliyetin, dış dikkat ve ilgisiz süreçlerle ilgili ağlar azalırken pozitif duygulara aracılık eden bölgelerdeki (sol ön korteks) faaliyetleri tetiklediği görülen içselleştirilmiş dikkat ağlarının faaliyetlerinin artmasıyla sonuçlandığını ortaya koymaktadır.
Ön ve paryetal bölgeler arasındaki yüksek bağlantı, değişken zihinsel sessizlik durumunun endüksiyonu için önemli olan iç dikkatin genel yoğunlaştırılması için bir ön koşuldur.
Netice olarak bu çığır açan çalışma göstermektedir ki Meditasyon sırasındaki zihinsel sessizlik ve pozitif duygularla ilgili öznel deneyimlerin, iç dikkat ve pozitif etkiye aracılık eden bölgelerin aktivasyonu ve bağlantısıyla spesifik nöropsikolojik bir ilgisi bulunmaktadır.
Referanslar
Aftanas LI, Golocheikine SA. (2001): Insanda anteriyor ve ön bölgede orta hat teta ve düşük alfanın duygusal olarak pozitif hale ve iç dikkate yansıması: meditasyonun yüksek çözünürlüklü EEG araştırması. Neuroscience Letters [Nörobilim Mektupları] 310(1):57-60.
Aftanas LI, Golocheikine SA. (2002): Meditasyon sırasında insan EEG’sinin çizgisel olmayan dinamik karmaşıklığı. Neuroscience Letters [Nörobilim Mektupları] 330: 143-146.
Aftanas LI, Golosheikin S.A. (2003): Değişen bilinç durumlarındaki kortikal faaliyetlerin değişimi: meditasyonun yüksek çözünürlüklü EEG araştırması. Human Physiology [Insan Psikolojisi] 29(2):143-151